Ένα παράθυρο στη φύση...!!

Ένα τόσο γραφικό και περίμορφο χωριό τόσο κοντά στην πρωτεύουσα! Η παλιά του ονομασία Βιλιατζίκι και η σημερινή του Μικροχώρι. Στην Βόρεια Αττική και στο οροπέδιο Μαυροβούνι, σκαρφαλωμένο πάνω σε μια εκτεταμένη λοφοσειρά είναι καλά κρυμμένο το Μικρό χωριό, σε υψόμετρο 350 περίπου μέτρων δίπλα στο χωριό Βαρνάβα.

Η πρόσβαση στο Μικροχώρι γίνεται από την Εθνική οδό Αθηνών-Λαμίας, στο 30ο χιλ., στρίβοντας για το Καπανδρίτι καθώς θα ξεμακραίνουμε οι εικόνες τρέχουν, αφήνοντας πίσω την προϊστορική ακρόπολη, το ύψωμα Κοτρώνι ανάμεσα στα χωριά Κιούρκα και Καπανδρίτι. Αφού περάσουμε το Καπανδρίτι, ακολουθούμε στην συνέχεια την ανοδική πορεία του γεμάτου στροφές δρόμου για τον Κάλαμο. Γρήγορα όμως θα χρειαστεί να πάρουμε στροφή λοξά δεξιά, προκειμένου να κατευθυνθούμε ψάχνοντας να βρούμε το Μικροχώρι.

Το Μικροχώρι (Βιλιατζίκι) και το Μετόχι Ρη, αποτελούν σήμερα παραθεριστικούς οικισμούς του Καπανδριτίου με αξιόλογες και ακριβές κατοικίες.

Όσο προχωρούμε η ατμόσφαιρα υγραίνει, τα βουνά στάζουν, ο δρόμος φαίνεται φρεσκοπλυμένος, τα αυτοκίνητα λιγοστεύουν, γίνονται τόσα όσα θέλεις για να μην νιώθεις ολομόναχος.

Το Μικροχώρι ήταν ανέκαθεν τόπος θερινής κατοικίας. Οι πρώτοι Αρβανίτες κάτοικοι του ξεκινούσαν για τα βουνά, περίπου του Αϊ Γιωργιού, μόλις ο καιρός καλοσύνευε και ο τόπος ξύπναγε από τον λήθαργο του χειμώνα, τότε άφηναν το κάμπο του Μαραθώνα.

Οι τσοπάνηδες με τα κοπάδια τους ξεκινούσαν από τον κάμπο και σιγά σιγά ανέβαιναν προς τα βουνά. Αυτοί είναι που έχτισαν το μικρό χωριουδάκι, που αριθμούσε λιγότερες από τριάντα ψυχές. Η άνοδος στο χωριό ήταν ταξίδι μερικών ημερών, οι αφάνταστες σκληρές συνθήκες, στις οποίες ζούσαν, τους δυνάμωνε και τους έκανε να δείχνουν μονιασμένοι με το πεπρωμένο τους.

Παλαιότερα άκμαζε στην περιοχή η ρητινοκαλλιέργεια. Οι πρώτοι κάτοικοι του έβγαζαν το ρετσίνι από τα πεύκα, το πωλούσαν στις βιομηχανίες και αυτή ήταν η κύρια ασχολία και πηγή εισοδήματος τους.

Το μικρό αυτό χωριό έχει απαράμιλλες φυσικές ομορφιές, πολύ βλάστηση και κλίμα δροσερό. Σήμερα τριγύρω από το άλλοτε τσοπανοχώρι έχουν χτιστεί πολλά εξοχικά σπίτια, το περιβάλλον αναπτύχθηκε, ο τόπος έγινε πιο ήμερος. Οι στέγες των σπιτιών με τα κοκκινόχρωμα κεραμίδια, που φαίνονται ανάμεσα στα δέντρα και ο άσπρος καπνός, που υψώνεται φιδογυριστά από τις καμινάδες, δημιουργούν μια εικόνα γαλήνης και ξενοιασιάς τον χειμώνα.

Πίσω στους κοντινούς λόφους, που είναι. κατάφυτοι από πανύψηλα και αιωνόβια πεύκα, στα ξέφωτα αντιλαλούν ζωηρά κελαηδίσματα πουλιών, που χαιρετίζουν την καινούργια μέρα και τα δάση είναι γεμάτα κυνήγι.

Η θέα είναι μαγευτική ιδιαίτερα την ώρα, που ο ήλιος στεφανωμένος από πορφυρά συννεφάκια φτάνει στο βασίλεμα του και οι ορθόψηλες βουνοκορφές χρυσώνονται από το φως της δύσης. Το δάσος των πεύκων, που οι κορφές τους αγωνιούν οι στερνές ακτίνες του ήλιου, φαντάζει σαν μια τεράστια πρασινόχρυση πυρκαγιά.

Ο ήλιος βασιλεύει μακριά πάνω στην Πάρνηθα, οι ρόδινες, μαβιές, πορτοκαλιές και χρυσές αποχρώσεις του ηλιοβασιλέματος, δημιουργούν μια φαντασμαγορία απερίγραπτης ομορφιάς.

Η ησυχία εκείνη την ώρα είναι απόλυτη, λίγο αργότερα όταν το λυκόφως απλώνει τα πέπλα του το χάδι του ανέμου σμίγει, με το τσίριγμα των τριζονιών σε μια συμφωνία με την φωνή των βουνών.

Στη μέση του χωριού, ένα εκκλησάκι που οι τοίχοι του είναι σκεπασμένοι με αγιογραφίες, χτισμένο πριν αρκετά χρόνια, τόσο μικρό που μόλις μετά βίας χωρά καμιά πενηνταριά ανθρώπους, παρακάτω η παραδοσιακή πετρόχτιστη βρύση με τα θεόρατα πλατάνια και στην συνέχεια το παρθένο πευκοδάσος.

Αφήστε τα πόδια σας να βαδίσουν σε ένα φιδωτό μονοπάτι, σχεδόν απάτητο μα ποτέ αδιάβατο, στρωμένο από νοτισμένα φύλλα, που πνίγουν τα βήματα, κατη-φορίζοντας σε μια χαράδρα, στην παλιά κοίτη κάποιου χειμάρρου, πάνω από τις απόκρημνες πλαγιές της τα πευκόκλωνα σμίγουν, εμποδίζοντας να βλέπεις και δεν σε αφήνουν να δεις το λιγοστό νερό που κυλά, ωστόσο φθάνει στα αυτιά το κρυφό κελάρυσμα του.

Το Μικροχώρι είναι όμορφο όλες τις εποχές. Την άνοιξη ο ανοιξιάτικος καιρός παλεύει να σβήσει από την μνήμη της πλάσης τον παγερό Μάρτη, που προηγήθηκε. Οι μυρωδιές της άνοιξης είναι έντονες και αναστατώνουν τις αισθήσεις, καθώς η νέα ζωή σκάζει με ορμή μέσα από το χώμα. Τα βουνά απέναντι πρασινίζουν κάθε μέρα και περισσότερο και το πλούσιο ηλιόφως του χρυσού κι ακριβού ήλιου, αντανακλά ανάλαφρα και παιχνιδιάρικα με τις ψηλόκλωνες δενδροκορφές του δάσους.

Η δροσερή εποχή της άνοιξης στολίζει την γη με μια σύνθεση από φυσικές ομορφιές που κόβουν την ανάσα. Η πλούσια βλάστηση των καταπράσινων δασών και οι κατάφυτες πλαγιές των γκρίζων βουνών, οι λουλουδιασμένοι κήποι, συνθέτουν ένα αμάγαλμα από πολύ ποικίλα χρώματα και εκπέμπουν τα μεθυστικά αρώματα του αναζωογονημένου τοπίου, καθώς οι ανταύγειες του χρυσαφένιου ήλιου θαμπώνουν τα μάτια.

Ξημερώνει ο Θεός τον κόσμο, θαμποχαράζει η ανατολή και μια πανέμορφη περιγυριά, που ’ναι πνιγμένη μες στον περίλαμπρο ήλιο, πουλιά πετούν χαμηλά τιτιβίζοντας κι ανθίζει ένας κόσμος και η ανάσα της γης ένα πεντακάθαρο δροσερό αεράκι. Σαν βραδιάσει ο ήλιος βασιλεύει χρυσοκόκκινος, στρώνοντας με μαλάματα και με πορφύρες τα γύρω κατατόπια, κι ύστερα η νύχτα ήρεμη ανακάθεται και το φεγγαρόφωτο ασημώνει τα πάντα.

Το καλοκαίρι ύστερα από τους ανοιξιάτικους οργασμούς μεστώνουν οι ορμές, ο ήλιος ξεχύνεται ζεστός και ολόλαμπρος και οι πρώτες ηλιαχτίδες, κάνουν τις ψηλές δενδροκορφές, να λάμπουν σαν να έχουν ανάψει μικροσκοπικές κόκκινες φλογίτσες ανάμεσα στα πυκνά κλαριά.

Καθώς δε οι φωτεινές ακτίνες του εκθαμβωτικού ολοήμερου ήλιου, τονίζουν με ένα μοναδικό τρόπο το ήδη θαυμάσιο καλοκαιρινό τοπίο, η ατμόσφαιρα του πανέμορφου χώρου είναι τόσο ζωντανή και απολαμβάνει κανείς το απογευματινό με ένα απαλό και γλυκό αεράκι που φυσά και σε δροσίζει.

Το λιόγερμα στις αρχές του Αυγούστου είναι πάντα μια ομορφιά ονειρική, ο ήλιος προχωρώντας για την δύση του, είναι στεφανωμένος από χρώματα χρυσά και τριαντανταφυλένια. Οι βουνοκορφές της Πάρνηθας στο βάθος και αυτές γύρω από το χωριό και τα βαθύσκιωτα δάση χρυσώνουν από το φως της δύσης και η νύχτα διάφανη, με αμέτρητα αστέρια, πιο φωτεινά από το χλωμό φεγγάρι που ψιλώνοντας, εξαγνίζει το ματωμένο δίσκο του στα ουράνια νάματα και χαμογελά πάνω από τα ψηλόκλωνα δέντρα, ενώ ένα τριζόνι ξετρελαμένο από την καλοκαιριά, αρχίζει το μονότονο δειλό και δισταχτικό του τραγούδι.

Πάει σώθηκαν οι φωνές του καλοκαιριού. Νεκρά τα τζιτζίκια της ημέρας και τα τριζόνια της νύχτας. Πάει κόπηκε το λαμπρό φως του καλοκαιριού, και ο αστραφτερός ήλιος που θάμπωνε τα μάτια.

Το Φθινόπωρο γεμάτο χρώματα έρχεται ύστερα από την πυρετική κίνηση του καλοκαιριού. Είναι μια εποχή που στο ηλιόγερμα του Οχτωβριανού δειλινού έχει μια ονειρική ποιότητα, μια θέρμη μυρωμένη ακόμη από το άρωμα του καλοκαιριού, όπου φυσά ένα γλυκό, δροσερό και καθαρό σαν κρύσταλλο αεράκι, φορτωμένο με μυρωδιές πεύκου και με την ανάλαφρη ανάσα του βουνού.

Η μαγευτική εποχή του Φθινοπώρου, ομορφαίνει το αξεπέραστο φυσικό σκηνικό με ένα μείγμα από πολλαπλά χρώματα και πολλά στοιχεία, όπως η βροχή και ο άνεμος, ενώ κάποιες φορές ο λαμπρός ήλιος σμίγει, με τις χλωμές αποχρώσεις των γκρίζων σύννεφων.

Τον χειμώνα αξίζει να δείτε τα ορεινά χιονισμένα, άφθονες βροχοπτώσεις και κάποιες χιονοπτώσεις ξεδιψούν την γη από την ξηρασία του καλοκαιριού. Οι κοντινές πλαγιές μερικές φορές κρατούν εδώ και εκεί λίγο χιόνι, ενώ οι μεγάλες βουνοκορφές ψηλά στις πηγές της συννεφιάς, ορθώνονται σαν τεράστιοι, ολόασπροι, εκτυφλωτικοί καθρέπτες, ανέγγιχτοι ακόμη από την αναγέννηση της φύσης και τα κλαριά στα δένδρα γέρνουν από το βάρος του χιονιού προσπαθώντας να ακουμπήσουν στο χώμα.

Ανάμεσα στα γυμνά κλαριά των δένδρων, οι γλόμποι στους στύλους του δρόμου μοιάζουν σαν ώριμα πορτοκάλια και λαμποκοπούν ως πέρα στην μουσκεμένη δημοσιά, για να σμίξουν μακριά και να χαθούν μέσα σε μια θολή αναλαμπή.

Στην καρδιά του χειμώνα, η βροχή βιτσίζει με χίλιες βέργες και άλλοτε το ξεροβόρι αναδεύει ξέφρενα τα δέντρα ενώ ένας δυνατός αέρας σφυρίζει μεσ’ τα γυμνά κλώνια τους. Κατά την διάρκεια του χειμώνα ο σκουρόχρωμος ουρανός, τα γκρίζα σύννεφα, τα σοβαρά καιρικά φαινόμενα και το αναζωογονητικό κρύο, κάποιες φορές καθιστούν αδύνατη την έξοδο από το σπίτι και αναγκάζει την κόσμο να μπουμπουνίζει το τζάκι.

Ξεχωριστός τόπος είναι για την γιορτή του Πάσχα, που μόλις ο παπάς ψάλει το «Χριστός Ανέστη» ένα σμάρι από μικρά παιδιά ξεχύνονται με φωνές έξω από το προαύλιο της εκκλησιάς βάζουν φωτιά στον «Ιούδα», ένα σκιάχτρο φτιαγμένο από ένα παντελόνι και ένα πουκάμισο παραγεμισμένα με άχυρα.

Είναι όμορφη η βραδιά της Ανάστασης. Βραδιά κατάνυξης για τους μεγάλους, κατάνυξης, που μεταδίδεται και στα παιδιά, έστω και αν αυτά δεν πολυκατα-λαβαίνουν το νόημα της.

Είναι όλα τόσο όμορφα εδώ. Καθισμένος συχνά στην βεράντα του εξοχικού μου, η ατμόσφαιρα του πανέμορφου χώρου είναι τόσο ζωντανή, φυσά ένα γλυκό δροσερό αεράκι, οι σκέψεις μου σπρωγμένες από το μυρωμένο αέρα που έρχεται από τον Ευβοϊκό, περνούν και ξαναπερνούν από όλα αυτά τα μέρη, που έχω ζήσει και ακουμπούν την γενέτειρα μου την Ρεντίνα των Αγράφων.

Η μέρα άρχισε να τσακίζει κι ο ήλιος ετοιμάζεται να βασιλέψει, είναι η στιγμή που η μέρα πάει να ανταμώσει τη νύχτα και το δειλινό έρχεται ν’ αγκαλιάσει άλλη μια φορά τον κήπο. Το σούρουπο θα φτάσει ακόμη μια φορά και ποιος ξέρει ακόμη πόσες άλλες φορές, για ν’ αγκαλιάσει ετούτη την ασήμαντη γωνιά της γης, όπου αφήνω ένα κομμάτι από την ζωή μου.

Πάνω από το κεφάλι μου δυο χελιδόνια γυροφέρνουν χαράζοντας τρελές γραμμές στον ουρανό. Η νύχτα πλησιάζει είναι πολύ σιμά, σε λίγο στην ανατολή το φεγγάρι προβάλει κοκκινωπό και πέρα στη δύση ο αποσπερίτης άναψε λαμπρός. Ψηλά στον ουρανό τ’ αστέρια στέκουν ασάλευτα, γύρω τρίζουν γρύλοι και ακούγεται μονότονα ο κούκος και η πένθιμη φωνή του γκιώνη, ενώ πιο πέρα θροΐζουν μυστηριωδώς τα φυλλώματα των δένδρων και κλαυθμυρίζει η κουκουβάγια.

Η νύχτα αγάλι αγάλι στην συνέχεια κατέβηκε αλαφροπατώντας ήσυχα και κάλυψε τον όμορφο τούτο κόσμο.

Το Μικροχώρι το χαίρεσαι με τα μάτια σου, με τα πνευμόνια σου και με το δέρμα όλου σου του κορμιού και το σπουδαιότερο απ’ όλα με την καρδιά σου που φτερουγίζει και πετά.

Αναλογίζομαι πόσα κάνει ο Θεός και η μοίρα για τον άνθρωπο και πόσα κάνει, ίδιος άνθρωπος για τον εαυτόν του. Τώρα ζω έχοντας κτίσει το εξοχικό μου εδώ, σε έναν τόπο λατρευτό που είναι εξ ίσου πολύ όμορφος και τον αγαπώ πολύ.